To trzecia solowa realizacja Pawła Szamburskiego – po „Ceratitis Capitata” (debiutancki album poświęcony muzyce liturgicznej basenu Morza Śródziemnego) oraz „Uroboros” (poświęcony obrzędom przejścia). „Tristis Diabolus” jest z kolei muzyczno-słowną opowieścią, w której Szamburski, wsparty niezwykłymi tekstami Marcina Wichy, dotyka kulturowego fenomenu diabła, czorta i biesa. Teksty te, dziś nabierające dodatkowego znaczenia, pozostają wyjątkowym świadectwem wrażliwości i talentu ich autora, którego tak niedawno pożegnaliśmy.
Data wydarzenia: 12 kwietnia | godz. 18:00
Miejsce wydarzenia: Ruiny Teatru Victoria, al. Przyjaźni 18, Gliwice
Cena biletów: 30 zł (kup bilet)
W formie swoistego monodramu, czarownych gawęd, bajań i przyśpiewek Paweł Szamburski bada cienkie linie wyznaczające granice dobra i zła. Próbuje poznać i odciążyć pradawną postać Diabła zdejmując z niego odwieczne, kulturowe brzemię. Momentami stara się w niego wcielić, wesprzeć, współodczuwać lub utożsamić. Wszystko odbywa się w spójnej narracji, którą wyznaczają kolejne utwory Wichy. Spoglądamy zatem na Diabła w wielu odcieniach, na jego symboliczne narodziny i żywot, na jego odwieczne z człowiekiem porachunki. Aby w końcu dostrzec w nim ofiarę czy wręcz trawestację Chrystusa frasobliwego, który dźwiga ciężar grzechów wszelkich i jest już tym zwyczajnie zmęczony, jest smutny.
Paweł Szamburski
Kompozytor, improwizator, współzałożyciel jednego z najbardziej rozpoznawalnych niezależnych wydawnictw muzycznych w Polsce – Lado ABC. Od ponad 25 lat aktywnie działa na polskiej i międzynarodowej scenie muzycznej. Realizuje festiwale, koncerty, warsztaty edukacyjne aktywnie przyczyniając się do promocji i upowszechniania nowej muzyki. Związany z wieloma składami, m.in.: Tupika, Cukunft, Horny Trees, Sza/Za i Bastarda. Tworzy muzykę dla filmu, kina niemego, teatru, tańca współczesnego. Najczęściej wykorzystuje klarnet, głos oraz elektronikę.
Marcin Wicha
Grafik, rysownik, felietonista, pisarz. Autor książek dla dorosłych i dla dzieci. Projektował okładki (m.in. Literatury na Świecie), plakaty i znaki graficzne. Przez kilka lat publikował cotygodniowe rysunkowe komentarze w „Tygodniku Powszechnym”. Teksty publikował m.in. w „Autoportrecie”, „Literaturze na Świecie” i „Tygodniku Powszechnym”. Współpracował z „Gazetą Wyborczą” i miesięcznikiem „Charaktery”. Eseistyczny debiut Wichy, „Jak przestałem kochać design”, szybko zdobył dużą popularność dzięki przejrzystemu językowi autora i jego umiejętności najpierw dostrzeżenia, a potem uważnego opisania szczegółów i drobnych zdarzeń. Za swoją drugą książkę, „Rzeczy, których nie wyrzuciłem”, Marcin Wicha został laureatem 22. Nagrody Literackiej Nike w 2018 roku, a jednocześnie wygrał plebiscyt czytelników; jak również – nieco wcześniej – otrzymał Paszport Polityki. W kwietniu 2021 roku nakładem wydawnictwa Karakter ukazała się książka „Kierunek zwiedzania”. Wicha postanowił przyjrzeć się w niej Kazimierzowi Malewiczowi. Nie stworzył jednak klasycznej biografii ani powieści historycznej – zamiast tego postanowił napisać oprowadzanie po wymyślonej wystawie Malewicza. Z kolei „Nic drobniej nie będzie”, książka Wichy z 2022 roku, to zbiór felietonów publikowanych na łamach „Pisma” i uzupełnione o premierowe teksty. Pisząc z humorem o sprawach bieżących, zwracał uwagę na rzeczy najdrobniejsze, dziejące się przy okazji, a opowiadające o kondycji człowieka, jego lękach, wielkiej historii. W „Gościnnych występach” (2024) zabierał czytelnika na spacer po warszawskim Grochowie i Dessau, pisał o związku typografii z rewolucją, swoich porażkach i zabawnych sytuacjach, które mu się przydarzyły.
Organizator wydarzenia: Centrum Kultury Victoria
(ckv)
